Wanneer een onderneming via een webshop diensten of goederen te koop aanbiedt, zijn heel wat wettelijke voorschriften van toepassing. Sowieso dient men te voldoen aan de algemene informatieverplichtingen die voor elke website gelden (zie vorige post). Wanneer men zich richt tot consumenten (B2C), komt daar nog heel wat regelgeving bij: de informatieverplichtingen zijn dan namelijk strenger dan de informatieverplichtingen voor een B2B webshop. De algemene consumentenwetgeving blijft van toepassing en daarbovenop dient men rekening te houden met de regelgeving in verband met overeenkomsten op afstand. Deze wetgeving werd op verschillende punten gewijzigd met de inwerkingtreding op 31 mei 2014 van boek VI van het Wetboek Economisch Recht. Mr. Franklin licht u kort de belangrijkste punten toe.
Update: vanaf 1 juni geldt een nieuwe regeling m.b.t. online verkoop van goederen en digitale diensten aan consumenten. Meer over deze nieuwe, verstrengde consumentenwetgeving lees je in deze post.
Dubbele informatieverplichting
De consument moet onder meer geïnformeerd worden over de voornaamste kenmerken van de goederen of diensten, de totale kostprijs (inclusief leveringskosten), het hieronder besproken herroepingsrecht, de wettelijke waarborg, de duur van de overeenkomst en de wijze van betalen.
Dit dient tweemaal te gebeuren: de eerste keer moet de informatie medegedeeld worden vóór men een overeenkomst sluit (het is daarbij voldoende dat deze informatie zich op de website bevindt); de tweede maal moet deze informatie binnen een redelijke periode na het sluiten van de overeenkomst en uiterlijk bij de levering nogmaals aan de consument worden verstrekt op papier of een andere duurzame drager.
Herroepingsrecht van de consument
In beginsel beschikt de consument over een herroepingsrecht van 14 dagen, waarbinnen de consument de overeenkomst kan herroepen zonder hiervoor een reden te geven. Hierop bestaan uiteraard uitzonderingen, bijvoorbeeld voor op maat gemaakte goederen.
De consument dient geïnformeerd te worden over zijn herroepingsrecht: de wijze waarop men zijn herroepingsrecht kan gebruiken en de kosten die eraan verbonden zijn. Een nieuwe verplichting sinds de invoering van het Wetboek Economisch Recht is dat er een model-herroepingsformulier op de website dient beschikbaar te zijn.
Indien de onderneming nalaat de consument te informeren over de herroepingstermijn, wordt deze verlengd tot 12 maanden. Indien men geen informatie geeft over de kosten ten laste van de consument, zullen deze kosten door de onderneming moeten gedragen worden.
Het vooraf aanvinken van keuzes en supplementen
Een algemene bepaling die geldt voor alle overeenkomsten met consumenten, maar zeer relevant is in het kader van een website, is het verbod om extra betalingen te bekomen door het gebruik van standaardopties die de consument moet afwijzen. In het kader van een website gaat dit voornamelijk over bijkomende opties die standaard aangevinkt staan in het bestelformulier. Ook dit is een van de aandachtspunten bij de controles van de FOD Economie in 2015.
Consumenten in het buitenland
In internationale situaties, met name wanneer de consument zijn gewone verblijfplaats heeft in het buitenland, is bij gebrek aan een rechtskeuze tussen de partijen, de wet van het land van de consument van toepassing. Zelfs wanneer in de overeenkomst voor de toepassing van het recht van een ander land wordt geopteerd, bijvoorbeeld in de aanvaarde algemene voorwaarden, dan nog blijven alle bepalingen van dwingend recht van het land van de consument van toepassing.
Hiervoor is evenwel vereist dat de onderneming haar activiteiten richt op het land van de consument. Dit zal niet het geval zijn wanneer er duidelijk wordt vermeld in welke landen men wel of niet kan leveren. Hierbij moet bovendien opgemerkt worden dat de hierboven besproken regelgeving geharmoniseerd is op Europees niveau, en dus voor alle EU-lidstaten dezelfde regels van toepassing zullen zijn.